Rola boru w żywieniu rzepaku
27 października 2025W uprawie rzepaku ozimego rolnicy zwykle koncentrują się na zapewnieniu roślinom odpowiedniej dawki podstawowych makroelementów – azotu, fosforu, potasu czy siarki. To zrozumiałe, ponieważ składniki te decydują o sile wzrostu i plonie. Jednak w cieniu tej uwagi często pozostają mikroelementy, które – choć pobierane w znacznie mniejszych ilościach – pełnią kluczowe funkcje w procesach fizjologicznych roślin. Jednym z nich jest bor.
Czy rzepak lubi bor?
Bor jest jednym z ważniejszych mikroelementów w rzepaku. Aby w pełni docenić znaczenie mikroelementów w agrotechnice rzepaku, warto przyjrzeć się bliżej funkcjom, jakie pełnią poszczególne pierwiastki. W kontekście jesieni, główną rolą stosowania nawozów mikroelementowych, jest wypracowanie zwiększonej odporności roślin na jesienne niskie temperatury, w tym przymrozki, a także ukształtowanie przyszłej struktury plonu rzepaku ozimego.
Spośród mikroelementów ważnych w żywieniu rzepaku — obok manganu, miedzi i molibdenu — szczególną rolę odgrywa bor. Bor pełni w rzepaku szereg funkcji, które bezpośrednio wpływają na jakość i wysokość plonu. Jest niezbędny w procesach tworzenia ścian komórkowych, reguluje gospodarkę wodną rośliny oraz uczestniczy w transporcie cukrów. Szczególne znaczenie ma jednak jego rola w rozwoju organów generatywnych – wpływa na prawidłowe kwitnienie, zawiązywanie łuszczyn i kształtowanie nasion.
Niedobór boru w rzepaku – objawy
Brak boru w rzepaku może prowadzić do poważnych zaburzeń w rozwoju systemu korzeniowego, kwitnieniu czy wiązaniu łuszczyn. Prowadzi m.in. do spękań i pękania szyjki korzeniowej, zahamowania rozwoju stożków wzrostu oraz deformacji łuszczyn, co w konsekwencji ogranicza potencjał plonowania.
Właściwe zrozumienie roli mikroelementów oraz odpowiednie dostosowanie dokarmiania rzepaku borem pozwala nie tylko uniknąć strat plonu, ale również w pełni wykorzystać potencjał produkcyjny uprawy.
Jak uzupełnić niedobór boru?
Aby zapobiec niedoborom boru w rzepaku, w praktyce zaleca się kilkukrotne dokarmianie dolistne borem: jesienią w fazie rozety oraz wiosną, od ruszenia wegetacji do początku kwitnienia.
Kiedy podawać bor w rzepaku?
Jesienne nawożenie rzepaku borem ma kluczowe znaczenie dla przygotowania do zimy. W tym okresie roślina intensywnie buduje rozetę liściową i szyjkę korzeniową, które decydują o jej zimotrwałości i potencjale plonowania wiosną. Dolistne dokarmianie rzepaku borem od fazy 5–6 liścia do spoczynku zimowego wspiera gromadzenie substancji zapasowych w szyjce korzeniowej oraz ogranicza ryzyko jej pękania. Dzięki temu rośliny lepiej znoszą niskie temperatury i szybciej regenerują się po zimie.
Z praktycznego punktu widzenia warto zastosować 1–2 zabiegi nawożenia dolistnego, dostarczając 150–300 g pierwiastka na hektar, w zależności od zasobności gleby i kondycji plantacji. Takie podejście pozwala uniknąć pierwszych, często trudnych do odwrócenia objawów niedoboru boru w rzepaku, które ujawniają się już jesienią.
Dolistne dokarmianie rzepaku borem
Jako świadomy producent i dostawca kompleksowych rozwiązań dla rolników, w dziale nawozów foliQ doskonale rozumiemy, że każde gospodarstwo ma inne potrzeby. Dlatego stworzyliśmy trzy, precyzyjnie dopasowane do oczekiwań konsumentów, szyte na miarę potrzeb naszych klientów, propozycje nawozu dolistnego foliQ z borem – tak, aby każdy rolnik mógł dobrać produkt idealnie odpowiadający potrzebom swoich roślin, terminowi zabiegu oraz fazie ich rozwoju.
W ofercie dostępne są przede wszystkim: foliQ B Borowy, foliQ BorMnS, foliq Bor LS.
foliQ B Borowy |
foliQ BorMnS |
foliQ Bor LS |
|
| Sposób odżywiania roślin | jednokierunkowe | wielokierunkowe | wielokierunkowe |
| Skład | W 1 ltr: bor 150 g, azot 68 g | W 1 kg: bor 79 g, mangan 154 g, siarka 252 g, potas 12 g i azot 10 g | W 1 ltr: bor 114 g, molibden 5,1 g, azot 48,6 g i mangan 1,3 g |
| Konieczność dodatku innych produktów do zabiegu, celem zrealizowania potrzeb pokarmowych roślin. | Idealny stosunek boru do manganu oraz dodatek siarki gwarantuje pokrycie zapotrzebowania rzepaku na te pierwiastki (przy stosowaniu zaleceń). | Dodatek molibdenu powoduje wzrost zimnotrwałości upraw, efektywniejszą gospodarkę azotową oraz lepsze zawiązanie łuszczyn. | |
| Forma boru | płynna – boroetanoloamina | krystaliczna -nieorganiczna forma boru | płynna – boroetanoloamina skompleksowana lignosulfonianami |
| Cechy formulacji | Do optymalnego działania wymagana wyższa temperatura o 2-3 °C niż w przypadku boru skompleksowanego lignosulfonianami. | Forma krystaliczna zapewnia najlepszy stosunek wagi do sumy zawartości składników pokarmowych. Jako jeden z nielicznych nawozów borowych obniża pH cieczy roboczej o 1-2 punkty. Działa w niższych temperaturach. | Wysokie bezpieczeństwo dla upraw oraz efektywność zabiegu w niższych oraz przy wyższych (max 25 °C) temperaturach, doskonała formulacja do późnojesiennych, wczesnowiosennych i okołokwitnieniowych zabiegów. |
| Dodatek produktu podnosi pH cieczy roboczej. | Dodatek produktu obniża pH cieczy roboczej. | Dodatek produktu nie zmienia pH cieczy roboczej. | |
| Ostatnia faza rozwojowa w której rekomendujemy zabieg | Widoczne pąki kwiatowe na głównym kwiatostanie – żółty pąk (BBCH 55). | Pąki kwiatowe widoczne z góry – zwarty zielony pąk (BBCH 51). | Otwarte pierwsze kwiaty – początek kwitnienia (BBCH 60). |
Optymalne dokarmianie rzepaku borem to nie tylko element prawidłowej agrotechniki, lecz jeden z kluczowych czynników warunkujących wykorzystanie pełnego potencjału plonotwórczego roślin. Regularne monitorowanie zasobności gleby, właściwe rozpoznanie faz rozwojowych oraz odpowiednie dopasowanie formy i terminu nawożenia rzepaku borem pozwalają skutecznie zapobiegać niedoborom i ograniczać ryzyko strat plonu.
Kompleksowe podejście do dokarmiania rzepaku borem, łączące wiedzę agronomiczną z precyzyjnie dobranymi produktami borowymi, stanowi dziś podstawę nowoczesnej i zrównoważonej technologii uprawy rzepaku ozimego.
